Citrus Limon, nazywany też cytryną właściwą lub po prostu cytryną należy do roślin z rodziny Rutowatych. Prawdopodobnie powstała w wyniku skrzyżowania limy (Citrus aurantifolia syn. C. latifolia) z cytronem (Citrus Medica).

Pochodzi z południowowschodnich Chin, lecz współcześnie nie występuje tam ani w stanie dzikim, ani nie jest tam hodowana.

Cytryna Zwyczajna do Europy trafiła podczas Średniowiecza, starożytni rzymianie znali i uprawiali tylko cytrony Citrus Medica.

W Polsce szerzej zaczęto je stosować dzięki królowej Bonie, choć już wcześniej pojawiały się, jako wyszukany dodatek do potraw lub oryginalne prezenty.

Obecnie największe plantacje cytryny znajdują się w USA, we Włoszech, Meksyku, Grecji i Hiszpanii. Cytryna znajduje się w rejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej.

Drzewko posiada kwiaty wydzielające bardzo przyjemny zapach, o średnicy do 30mm, które osadzone są pojedynczo lub parami w kątach liści, a na końcach gałązek niekiedy zebrane są w małe grona.

Mają białą, 5-płatkową koronę, z zewnątrz lekko czerwonawą, w której znajdują się 1 słupek i liczne pręciki.

Kwitnie prawie nieprzerwanie. Znamię dojrzewa już w pączku, a pylniki dopiero po otworzeniu kwiatu (protogynia).

Posiada oczywiście jadalne owoce, którymi są bardzo kwaśne jagody nazywane cytrynami. Są jajowate, o wydłużonych końcówkach. Mają dość grubą, żółtą okrywę - skórkę i żółtawy, soczysty miąższ.

Rośliny uzyskane „dziko z pestek” bardzo rzadko zawiązują owoce, lepiej zakupić przeznaczoną do uprawy w pomieszczeniach odmianę karłową, która będzie pięknie kwitła i owocowała.

Cytryna przede wszystkim uprawiana jest dla owoców, które produkuje, gdyż mają one ogromne zastosowanie w wielu dziedzinach.

Sok z cytryny i owoce cytryny zawierają dużą ilość witaminy C, A, witamin z grupy B oraz kwasu cytrynowego. Duża ilość witaminy C wpływa zapobiegawczo przeciw szkorbutowi, który jest objawem barku tej witaminy.

W przemyśle spożywczym i farmaceutycznym owoce oraz skórki z owoców są wykorzystywane, jako źródło kwasów cytrynowego oraz olejku eterycznego.

Owoce cytryny i sok z cytryn znajduje wiele zastosowań w gospodarstwie domowym, w cukiernictwie, w przemyśle fermentacyjnym, spożywczym oraz perfumeryjnym. Sok cytrynowy to doskonały dodatek do sosów, zup i sałatek.

Żółta skórka wykorzystywana jest, jako przyprawa do sosów, ciast, mięs pieczonych i duszonych oraz do potraw drobiowych.

Dodając sok z cytryny do ryby eliminujemy jej nieprzyjemny zapach, ponieważ jony H+ z kwasu cytrynowego łączą się z trimetyloaminą (odpowiedzialną za ten zapach) w wyniku, czego powstaje nielotna sól.

Drzewo Cytrynowe dorastające w naturalnych warunkach do 4m posiada jasnozielone, jajowato lancetowate, lśniące liście.

Liście na brzegach są piłkowane, wyrastają na słabo oskrzydlonych ogonkach i osiągają do 15cm długości.

U większości odmian drzewek cytrynowych gałęzie posiadają małe kolce.

Cytryna zrobiła karierę po roku 1720, kiedy stwierdzono skuteczność spożywania jej owoców w leczeniu szkorbutu – choroby groźnej zwłaszcza dla marynarzy odbywających długie rejsy.

W roku 1795 we flocie angielskiej wprowadzono dla każdego marynarza obowiązkową, 30 g, dzienną dawkę soku z cytryny, co rozwiązało problem szkorbutu wśród marynarzy.

Każdy pasowany na Kawalera Orderu Uśmiechu, musi wypić kielich soku z cytryny, tzw. "próba soku z kwaśnej cytryny".

Największą cytrynę zwyczajną, która ważyła 5,26 kg wyhodował w 2003 roku Aharon Shemoel z Izraela.

W miejscowości Mentona we Francji obchodzone jest corocznie pod koniec zimy Święto Cytryny.

Hodowanie drzewek cytrynowych w domu jest dla nas niezwykle kuszące. Mamy nadzieję na pojawienie się pysznych owoców. Trzy - cztery razy do roku drzewko obradza w duże jasno żółte owoce.

Własne wyhodowane cytryny, które są zdatne do spożycia możemy wykorzystywać w naszej kuchni. Dlatego hodowanie drzewka cytrynowego stwarza wiele radość i satysfakcji. Cytryna kwitnie całe lato, bardzo często nawet, podczas gdy owoce dojrzewają roślina ma kwitnące kwiaty.

Można próbować wyhodować cytrusową roślinę z pestki. W tym celu należy ją delikatnie porysować żyletką, żeby lepiej chłonęła wodę. Potem umieścić w doniczce z mieszanką torfu i piasku. Jeśli ziemia będzie stale wilgotna, a temperatura powietrza w okolicach 25°C, nasionko powinno wykiełkować po 25-28 dniach. Wysoką temperaturę można zapewnić przykrywając doniczkę podziurkowaną folią.

Cytryna wyhodowana z pestki może zaowocować pierwszy raz nawet dopiero po kilkunastu latach, bo w naszym klimacie dojrzałość biologiczną osiąga bardzo późno. Ma to związek z długością dnia, intensywnością światła, wilgotnością powietrza i okresem zimowego spoczynku. Tylko klimat śródziemnomorski spełnia wszystkie te wymagania.