Dasylirion należą do typowej roślinności suchych i górzystych terenów Arizony, Baja California, Chihuahua, Nevada, Nowy Meksyk, Coahuila, Sonora i Teksas. Znanych jest 17 gatunków Dasylirion, z których najobficiej w lokalnej florze występują trzy, do których należy m.in. Dasylirion Longissimum.

Dasylirion Longissimum rośnie w Meksyku na wysokościach od 1500 do 1900m n.p.m., w stanach San Luis Potosi, Hidalgo i Queretaro. Rośnie tam na pustynnych i skalistych zboczach w towarzystwie Juk, Agawy Striata oraz różnych gatunków kaktusów Opunta.

Ta krzewiasta i wiecznie zielona roślina o powolnym wzroście osiąga w naturze wysokość 3,6m oraz 2,4m diametru.

Dasylirion o masywnym i prostym, pojedynczym lub złożonym pniu zwieńczonym dekoracyjnym pióropuszem wąskich liści wyglądem podobna jest do juki.

Liście Dasylirion Longissimum są zielone i mieczowate o długości od 80 do 140cm. Brzegi liści są drobno po ząbkowane a czubki cienkie i igłowate.

Z gęstej korony liści wyrasta imponujący kwiatostan osiągający od 3 do 4 metrów wysokości w formie stojącej kolby, na której osadzone są liczne kwiaty w kolorze kremowym lub purpurowo - fioletowym. Od lipca do sierpnia kwitnie drobnymi kwiatuszkami.

Po przekwitnięciu Dasylirion posiada jajowate owoce, które zawierają jedno trójkątne i podłużne nasiono.

Dasylirion Longissimum to roślina, która tak jak inne należące do grupy roślin pustynnych dobrze komponuje się w nowoczesnej architekturze ze względu na oryginalne walory estetyczne. Jej obfite liście tworzą bardzo symetryczną zaokrągloną koronę.

W Meksyku liście stosowane są do wytwarzania mat, koszyków, kapeluszy itp., a włókno otrzymane z liści stosuje się do wyrobu sznurków i lin. Pnie rośliny stosowane są w budownictwie, z których wykonuje się np. ogrodzenia, zadaszenia oraz jako materiał palny.

Dasylirion dla Indian zamieszkujących tamtejsze obszary pustynne jest ważnym źródłem pożywienia, miąższ uzyskiwany z wnętrza rośliny stosowany jest, jako pożywienie dla zwierząt, zwłaszcza w okresach suszy, w przeszłości spożywany był również przez ludzi.

Również, prażone pnie poddaje się fermentacji a następnie po destylacji otrzymuje się napój alkoholowy o nazwie "Sotol" posiadający charakterystyczne niuanse smakowe, które zależą od metody zastosowanej do uzyskania trunku oraz gatunku rośliny.

W 2002 roku Meksykański Instytut Własności Przemysłowej nadał napojowi "Sotol" produkowanemu na obszarach Chihuahua, Durango i Coahuila oznaczenie pochodzenia, a od 2004 w Unii Europejskiej oficjalnie uznawane są pochodzenia Meksykańskiego następujące trunki alkoholowe "Tequila" i "Mezcal" uzyskiwane z Agawy, "Sotol" otrzymywany z Dasylirion i "Charanda" otrzymywany z trzciny cukrowej.

Przy uprawie na tarasach i w domach najlepiej czuje się w miejscach słonecznych, hodowana w gruncie wytrzymuje chwilowe spadki temperatury do -15°C gdyż, jako roślina pustynna przystosowana jest do ekstremalnych warunków klimatycznych i stąd jej mrozoodporność.

Jeśli zdecydujemy się na uprawę całoroczną w ogrodzie pamiętajmy, że na zimę pień oraz liście rośliny trzeba zabezpieczyć przed mrozem, okrywając np. grubą warstwą agrowłókniny.